Lieve Cees



Je liep in een donkere tunnel

en kon geen uitweg vinden

en als je naar boven keek

dan kon je de blauwe lucht niet zien.

Soms als je even stil stond,dan voelde het

alsof je al kilometers had gelopen,

je hart huilde temidden van een lach.je was de weg kwijt en riep om hulp.



Tijdens jou zoektocht verdween alle hoop.

Er waren momenten dat je het niet meer zag zitten

en voelde jij je alleen.

Je bleef doorlopen, maar leek nooit aan te komen.



En toch ergens temidden van dit alles

was er het vertrouwen,

dat je kon rekenen op de stemmen van de wind

die zachtjes naar je fluisterde, deze storm gaat voorbij.



Nu heb je de heuvel beklommen

en kan je de bergen zien.

Je kan de zon weer zien schijnen

tussen de wegtrekkende wolken.

Je voelt een sterke wind,die jou vertelt

cees,de storm is voorbij.



Je zus Corina